Αριστομένης Προβελέγγιος (αρχιτέκτονας)
(1914 - 1999)
Το
γενεαλογικό δέντρο του Αριστομένη Προβελέγγιου είναι ιδιαίτερα ιστορικό καθότι
ο πατέρας του καταγόταν από τον Μάρκο Μπότσαρη και η μητέρα του από τον Χρήστο
Βυζάντιο.
Γεννιέται
στην Αθήνα το 1914 και περνά τα παιδικά του χρόνια μεταξύ Αθήνας και Σίφνου,
μέσα σε ένα οικογενειακό κλίμα που θα τον γαλουχήσει με ιστορικά και
πολιτιστικά βιώματα και εμπειρίες και θα τον "εντάξει" στο κίνημα των
ιδεών της αριστεράς, ενώ παράλληλα θα τον σημαδέψει, τόσο ψυχολογικά όσο και
σωματικά, με το θάνατο του μεγάλου του αδελφού και τον τραυματισμό του ιδίου
κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών.
Κατά το
1931-1936 σπουδάζει και φοιτά στη σχολή Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών Ε.Μ.Π. έχοντας
ως καθηγητές, αρχιτέκτονες όπως ο Δημήτρης Πικιώνης και ο Αναστάσιος Ορλάνδος
και συμφοιτητές, προσωπικότητες όπως ο Γιώργος Κανδύλης και ο Νικόλαος
Τριάντης.
Έως το 1941
εργάζεται ως αρχιτέκτονας στο Υπουργείο Πρόνοιας μέχρι την έναρξη του Β'
Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε και προσχωρεί στο ΕΑΜ.
Το 1945 με
υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης μετακομίζει στο Παρίσι για να σπουδάσει
πολεοδομία στη Σορβόννη. Εκεί του δίνεται από το 1946, η ευκαιρία να εργαστεί
στο γραφείο του Le Corbusier στο Atelier Sevres, όπως και άλλοι Έλληνες
Αρχιτέκτονες όπως οι Ιάννης Ξενάκης, Γιώργος Κανδύλης, Ορέστης Μάλτος, Πολύβιος
Μιχαηλίδης.
Από τότε και
μέχρι την οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα το 1979, ζει μεταξύ Αθήνας και
Παρισιού εξαιτίας των συγκυριών (Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και Δικτατορία) και κάθε
φορά που επιστρέφει στην πατρίδα του βλέπει με απογοήτευση την καταστροφική
πολεοδομική της εξέλιξη.
Εργάζεται ως
καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Παρισιού κατά τη χρονική περίοδο 1968-1979. Διετελεί
Γενικός Γραμματέας και Πρόεδρος του ΣΑΔΑΣ(Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων
Ανωτάτων Σχολών). Συμμετέχει ενεργά στα Αρχιτεκτονικά Συνέδρια και προσπαθεί να
αφυπνίσει τους αρχιτέκτονες για την επικείμενη κατάντια της Ελλάδος. Κινείται
σε πλαίσια κοινωνικά όχι μόνο ως άνθρωπος αλλά και ως αρχιτέκτονας, το
συμβατικό ρόλο του οποίου εγκαταλείπει και επικεντρώνεται στην ιδέα πως το έργο
εκείνου που ασκεί την αρχιτεκτονική πρέπει να "διαβάζει" τις
κοινωνικές συνθήκες και να συμβάλλει στην οικονομικοπολιτική οργάνωση της
χώρας. Ο ρόλος του αρχιτέκτονα με λίγα λόγια δε θεωρείται μονοδιάστατος από τον
Προβελέγγιο.
Αν και
αρχιτέκτονας διεθνούς κύρους, η προσφορά του δεν εκτιμήθηκε όπως άρμοζε και
μόλις το Δεκέμβριο του 1998, έναν χρόνο δηλαδή πριν το θάνατό του,
αναγνωρίζεται ως επίτιμος διδάκτορας του Ε.Μ.Π.
Λίστα
κτηρίων
Πολυκατοικία στο Ιβρί
Green Coast Hotel, Σούνιο
Τυπογραφείο Πάπυρος Λαρούς, Μαρούσι
Πολυκατοικία της οδού Γ. Χατζιδάκη 11, [1]
Κτήριο Γραφείων, Ερμού 8, [2]
Κλινική Παντοκράτωρ-Κλινική Ορφανού «Άγιος
Παντελεήμων», Γ’ Σεπτεμβρίου και Μακεδονίας 9
Οικεία γλύπτριας Ι. Σπιτέρη στην Κυψέλη,
Κυκλάδων 6,[3]
Οικία Ορφανού στο Καλαμάκι, Μαλτέζου 7
Οικία Οικονόμου στην Γλυφάδα, Γαληνού 8
Λίστα
χειρόγραφων έργων
“Υπόμνημα προς την Ακαδημία Αθηνών”, Αθήνα,
1974
“Το πνεύμα της πόλης: Δοκίμια πολεοδομικής
σκέψης 1956-1967”, Αθήνα, 1974
“Είκοσι ποιήματα”, Αθήνα 1985
“Οδοιπόρος προς την πηγή”, Γαβριηλίδης, Αθήνα,
1990
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου